۱-شبیه معتادان الکلی شدیم که به جز الکل چیزی دیگری بیقراری هایمان را تسکین نمیدهد.خوشبختانه سال آینده در سردی کریسمس هم بازیها برگزار میشود و نیازی به دیدن جزایر مالدیو نداریم.مقابل تیمی ایستادیم که خاطرات زیادی نه از خود باشگاه که از بازیکنان و مربی اش داریم.مهندسی که رکورد امتیازات را زد اما قربانی بزرگی رئال شد.دیمیکیلیسی که در مونیخ مرا به خانه فرستاد و ون گلی که شعور هواداران مادرید را باز هم نشان داد.گرچه دو گل از تیمی که در ورزشگاه خودشان چهار بر صفر برده بودیم،عقب بودیم اما از خردسال ترین تا پیرترین هوادار به افتخارش کف زد.افتخاری که نصیب رونالدینهو و دل پیرو هم شده بود در موقعیتی مشابه. 

۲-ترکیب ابتدایی شامل بازیکنانی بود که این بازی را نقطه صعود خود میدانستند که در آخر تبدیل به نقطه سقوطشان شد.کاکا،کایخون آلبیول سه بازیکنی بودند که توپ نه به پایشان و نه به سرشان نچپید.توپ جدیدی که مخصوص بازیهای یورو ۲۰۱۴ است و نیمه اول حتی ۵ بار هم به طور متوالی بین بازیکنان رد و بدل نشد.شاید به قول مورینیو هنوز بازیکنان در فکر کریسمس خودشان بودند.اما دو ضربه سر در دقایق ۹ و ۲۸(لحظاتی بعد از بلند شدن اوزیل،بنزما و خدیرا از روی نیمکت) که روی ضربه دوم،رونالدو و کاسیاس مقصر اصلی بودند،نیمه ای را برای مادریدیسمو ها رقم زد که کمتر در برنابئو به وقوع میپیوندد.در توصیف این نیمه باز هم به نقل قول آقای خاص برمیگردیم....افتضاح!

۳-اگر میخواست مانند فرگوسن و گواردیولا در یک باشگاه آغاز کند و در طول بیست سال دو تا سه باشگاه را مربی گری کند که او را آقای خاص نمینامیدیم.او آنچه در ذهنش بوده(البته با توجه به انگلیسی بودن شبکه bbc و شکل برنامه) بازگو کرد،به همان شکلی که بعد از خداحافظی از استنفوربریج گفت که روزی به سرزمین بدون آفتاب برمیگردم.همانند شیرهای ابی و نراتزوری ها،بعد از رفتنش ما هم او را میپرستیم،چون زمانی که داور چهارم توپ را بغل کرده و به بازیکنان نمیدهد،به او پرخاش میکند و به داور اول میگوید که نمیتواند آن جا بنشیند و حرفی نزند.داوری که هر چقدر زور زد نتوانست،تراژدی را در کاخ محکم برنابئو رقم بزند.

۴-او زودتر از بازیکنان به اسپانیا برمیگردد و با سه تغیر شکل بازی را عوض میکند،و خدیرا ای که این فصل در اکثر اوقات مارا عصبانی میکرد،ناجی خود میداند و بنزما ای را میستاید که در گل اول و سوم نقش مستقیم دارد،پلنگی که بیشتر از آن گربه سابق لبخند میزند.او واقعا یک خروس جنگی فرانسویست،گرچه ما باید هنوز هم حسرت بخوریم که چرا واران نباید در زمین باشد،چون مادرید سه فرانسوی دارد که به جز ریبری جوزه بهترین بازیکنان فرانسه هستند.هیگواین هم جنگید اما احتمالا اگر بنزما از اول در ترکیب بود هیچوقت نیازی به آب و آتش زدن خود در نیمه دوم نبود.

۵-مالاگا درسی به ما داد که شاید آخر فصل قدرش را بدانیم.زمانی که در اواسط فصل صحبت از قهرمانی و دور بعدی جام حذفی میکنیم.کایخون و کاکا هنوز یار اصلی نیستند.آلبیول آن تمرکز مدافع وسط را ندارد.رونالدو باز هم نمیتواند درغیاب بازیکنان خوب دور و برش،یک تنه نتیجه را عوض کند.و چه مظلوم بود آن آلمانی ترک که فقط سه بازی از کایخون برای فراموشی اش لازم بود. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: